Dag 22: Torres del Río - Cirueña

13 juni 2016 - Cirueña, Spanje

Wat een klote wind!!!! Sorry maar dat moest er even uit alvorens ik kan beginnen met schrijven. Manmanman. Dacht je dat de Pyreneeën het ergste waren, nou dan heb je Noord-Spanje nog niet gehad, wat een hel...

Maar goed! We begonnen natuurlijk met opstaan zonder ons nog zorgen te maken over de wind. De eerste wandelaars vertrokken al om 5u!!! Wij stonden om 6u op, vroeg genoeg. Mij biologische klok maakt dat ik nu iets voor 6 wakker word. Ik mag hopen dat wanneer ik terug in Nederland ben toch ook wel weer kan uitslapen.... half 7 aan het ontbijt en daarna op weg. De pelgrim 2.0 uit onze slaapzaal had een kaartje op haar achtergelaten backpack: "Viana". Dat was maar 10km! Zojuist in deze albergue aan een loopster gevraagd of het normaal was... zij vond het bizar weinig. En sowieso, je backpack hoor je gewoon mee te nemen. Mooi, denken we daar hetzelfde over, haha.

Onze eerste stop was Logroño, de hoofdstad van Rioja. Even wat eten en ergens brood kopen voor onderweg. Drukke stad met een aantal dingen die we wilden zien. Sommige van jullie hebben het al door, we gaan best snel. Nu we weten dat we tijd over hebben gaan we steeds meer de toerist uithangen. Een pelgrimswaterbron opgezocht en de Santiago kerk met een keigroot-ganzenbord. Hierop waren allerlei afbeeldingen uit de camino afgebeeld, best grappig.
Ons boekje vertelde ook over de ooievaars-nesten op de toren van de kathedraal. En dat deze bij de laatste renovatie allemaal waren weggehaald en er nu niet meer waren. Kennelijk niet grondig genoeg want jawel, er zat een stel! Hoog boven alle drukte van het plein.

Na Logroño begon de wind. Wat een drama. Zowel fysiek als mentaal wordt je gesloopt. Fysiek omdat het gewoon keihard werken is op de fiets. Mentaal omdat je heuveltje af nog steeds maar 7km per uur gaat... Daar waar auto's 70 rijden...

En dan doe je er gewoon 3kwartier over om de stad uit te komen. Ook over het loperspad, lekker met steentjes en grind. Er was geen aparte weg of fietspad. Naja, de snelweg A12... maar dat leek ons nou ook niet geheel verstandig om daar overheen te fietsen..

Bij een afdaling begon mijn fiets aan te lopen... En plastic dingetje van mijn achterspatbord blijkt verbogen te zijn en daar schraapt mijn wiel overheen. Dus fiets op z'n kop en achterwiel eruit. Ging sneller als de eerste keer! Maar nu dus wel in de volle zon. Na het plastic dingetje afgesneden te hebben (leek erop dat het als bescherming diende voor het kabeltje van m'n achterlicht, vast niet belangrijk) wiel er weer terug in. Mijn oog viel op de reparatie van mijn spatbord. Dit heeft Oom Aad in Parijs gedaan. En lieve oom, het zit nog steeds, dankjewel!
Trouwens voor Tom... je fiets blijft wel heel, alleen wat gehavender misschien. Hihi, sorry! Maarja, er is dan nu ook al wel 1794km op gefietst naar Spanje! (In bekant 100uur voor degene die het willen weten)

De weg ging verder. Met onder andere een 1,5km klim van 12%.. Aangekomen in Sotés. Hier uitgeput ons broodje gegeten. En verder op het koffiemolentje, drama. In Badarán bijkomen met een thee, ijsthee en een banaan. Tot waar gaan we vandaag komen was de vraag... Ons oog viel op dit kleine plaatsje waar we nu zitten. Nog 11km... Nog even dacht we..

Nou ik kan jullie vertellen dat we echt heel blij waren toen hier nog een plekje vrij was in de albergue! Het was 17u en we hadden echt geen puf meer om verder te fietsen.
Wel zitten we in een strak regime hier. Haha. De huisbaas kan goed iets opdragen, zullen we maar zeggen. Aan het bijkomen in de slaapzaal die we delen met een Spaanse en een Amerikaanse meid komt hij kloppend binnen: of we nu willen gaan douchen, want om 1830 is het eten en we mogen pas aan tafel als we schoon zijn. Jawel meneer!
En wanneer we binnenlopen voor het eten (schoon en wel) delegeert meneer waar we aan tafel moeten zitten: jij hier, jij daar. Haha dus! De albergue zit vol, maar zo te zien geniet hij er wel van. Een echte pelgrimsmaaltijd gekregen met rijst, doperwten, linzen en nog meer.

Zojuist te horen gekregen dat het ontbijt om 6.30u is. Dus dadelijk maar naar bed toe!

Vandaag 72km gefietst in bijna 5u.
Veels te veel wind dan goed is voor een mens. Wel weer het zonnetje! Mij armen zijn poepie-bruin!

Liefs, Myrthe

Foto’s

10 Reacties

  1. Aad:
    13 juni 2016
    Weer een leuk verhaal! Hoe sterk is de eenzame fietser die kromgebogen vecht tegen de wind (Boudewijn de Groot). Maar jullie zijn niet eenzaam. Jullie hebben elkaar en een hele fanclub inmiddels, die jullie avontuur volgt (vanaf de bank). De reparatie heb je herkent als verpleegster? Eerst een tape om de scheur bij elkaar te plakken en dan een ijzerdraad als hechting. Alleen deze mag je niet doorknippen na 10 dagen... Hou vol!
  2. Suzanne:
    13 juni 2016
    Leuk Myrthe, om te zien dat je Brabants praat (Keihoog). Tof om jullie blog in de gaten te houden! Jullie doen het goed joh! Succes nog! En geniet er vooral ook van!
  3. Maaike:
    13 juni 2016
    Mooi verhaal weer. Lees je blog elke dag met plezier.

    En al is een pelgrimstocht naar Santiago op de 2.0 manier niet de echte manier. Voor mij bied het een kans dat ik toch ooit een deel van de tocht kan gaan maken.
  4. Diny:
    13 juni 2016
    hoi Myrthe en natuurlijk ook Gezina goed te lezen dat het Brabantse taaltje al aardig opgepikt is (en dan gaat ze ons Brabantse land verlaten) leuk jullie verhalen te volgen we genieten er iedere dag van. Groetjes van ons.
  5. Maria:
    13 juni 2016
    Jullie slapen waarschijnlijk al, maar wat een leuk verhaal weer! Het was dus een ware uitputtingsslag. Maar weer gered. Goed meisjes!
  6. Astrid:
    13 juni 2016
    Hoi, wat schrijven jullie toch leuk! Ruud herkent het regime van de toch wel genietende eigenaren. Blijven lachen, heeft hij ook gedaan! Wij lopen morgen van Muxia naar Finisterre! Voor Ruud eindigt, na ruim 3000 kilometer, daar echt zijn tocht! Petje af, net als voor jullie!! Succes verder!!
  7. Annebeth:
    13 juni 2016
    Das toch niet te hebben....7 km berg af. De wind als echte uitdager dus....mmmm. Ik ga na een hele dag paardensport (in de prachtige natuur van Aragon) morgen weer verder. Jullie hospes deed me denken aan mijn hospita in Oloron
  8. OPA:
    13 juni 2016
    Sterke schatten,wat een verhaal.Die wind,maar het was wel droog!Je begint al wiel rijders taal te gebruiken met je koffie molen Het gaat jullie goed {O}PA!!
  9. Toon en Rozalien:
    14 juni 2016
    Hola, zo leuk om jullie te volgen en ook nog mooie foto`s erbij. En wat die wind betreft kunnen we over meepraten, kan er tekeer gaan. Succes
  10. Annemiek:
    14 juni 2016
    Tijdens dit verhaal is het wel zo moeder zo dochter! Myrthe schrijft de spreektaal van haar moeder. Vele zinnen zou Gezina gezegd kunnen hebben. Kan ook niet anders als je zo op elkaar aangewezen bent, het gaat jullie goed. Succes verder!