Dag 16: Cadillac - Onesse-et-Laharie
7 juni 2016 - Onesse-Laharie, Frankrijk
Na heerlijk geslapen te hebben sochtends weer vroeg aan het ontbijt. Hier nemen we dan het routeboekje door. Lezen wat we allemaal onderweg gaan tegenkomen en een beetje gokken tot waar we gaan fietsen voor de slaapplaats.
Net buiten Cadillac kwamen we Annebeth tegen. Docente aan de Fontys Eindhoven (hoe bedoel je toeval?) en ook aan het fietsen naar Santiago. Gezamenlijk de eerste 20km opgefietst. Gezellig, een vrouw erbij! Bij de kerk in Guillos afscheid genomen. Wij gingen verder, zij alvast even schrijven aan haar blog. Gelukkig zijn we daar niet de enige in :)
De route ging verder door "Les Landes". Vroeger onherbergzaam waar pelgrims deden twijfelen of ze niet liever een omweg zouden maken. Nu vol met dennenboomvelden en uitgestrekte akkers. Ik dank Napoleon hier erg voor, want jawel, Frankrijk heeft dus nog vlakke kilometers! Plat tot zover je kon kijken. En dat trapt dan lekker weg. Heerlijk.
In de plaatselijk dorpjes meerdere kleine kerkjes. Met een houten uitbouw aan de toren. Ziet er keischattig uit, maar de reden.... geen idee. Iemand van jullie misschien?
In Moustey gestopt. Bijna 60km erop dus koffietijd voor mama. En opeens was daar Annebeth weer! Die had doorgefietst, klasse! We hadden haar kennelijk geïnspireerd met ons tempo. Dus zodoende samen aan de koffie en een welverdiende lunch.
In Moustey ook de steen gevonden met nog 1000 ! (wandel)kilometers naar Santiago. Toch leuk om te beseffen hoever we eigenlijk al zijn... maar ook wel een beetje eng!
Verder gefietst met Annebeth. De docent-eigenschappen merk je wel. Het doorvragen en je na laten denken. Niks mis mee! Want deze reis doet wel wat met je. Je komt jezelf tegen. Goed en slecht. En daar over praten, met de juiste vragen, dat was wel even lekker ook... de waarom van de reis ben ik nog niet achter. Maar wel weer een stukje geleerd over mezelf.
Met z'n drieën gingen we als een speer! Kennelijk heb ik een uithoudingsvermogen en conditie waar de studenten van de sporthogeschool (daar waar Anne doceert) nog aan kunnen tippen. Haha! Wie had dat gedacht! Ook voor mama een compliment. Zo kunnen doortrappen, respect. Maar voor Anne ook! Samen hebben we zo toch maar mooi Onesse-et-Laharie bereikt.... dat waren wel 108 km!!!
Aan het welverdiende bier bedenken waar de gîte zou kunnen staan. Zo groot is dit dorpje nou ook weer niet namelijk. Bleken we op het terras te zitten naast de gîte! Met de supermarkt er tegenover. Ideaal. Annebeth ging naar de camping, aan het einde van de weg.
Nu zojuist avondeten gekocht wat we dadelijk klaar gaan maken. Eerst even bijkomen en een lekkere douche.
108 km gefietst in 5.13 uur.... ja mensen dat is heel snel!! De zon scheen lekker, mijn benen zijn nu ook verkleurd :)
Voor Annebeth: bedankt voor vandaag! Het was erg gezellig om samen te fietsen. En zo allerlei records te verbreken! Hebben we samen mooi gedaan! We wensen je nog een ontzettend mooie camino en kijken uit naar je blogs. Liefs, Gezina en Myrthe
Net buiten Cadillac kwamen we Annebeth tegen. Docente aan de Fontys Eindhoven (hoe bedoel je toeval?) en ook aan het fietsen naar Santiago. Gezamenlijk de eerste 20km opgefietst. Gezellig, een vrouw erbij! Bij de kerk in Guillos afscheid genomen. Wij gingen verder, zij alvast even schrijven aan haar blog. Gelukkig zijn we daar niet de enige in :)
De route ging verder door "Les Landes". Vroeger onherbergzaam waar pelgrims deden twijfelen of ze niet liever een omweg zouden maken. Nu vol met dennenboomvelden en uitgestrekte akkers. Ik dank Napoleon hier erg voor, want jawel, Frankrijk heeft dus nog vlakke kilometers! Plat tot zover je kon kijken. En dat trapt dan lekker weg. Heerlijk.
In de plaatselijk dorpjes meerdere kleine kerkjes. Met een houten uitbouw aan de toren. Ziet er keischattig uit, maar de reden.... geen idee. Iemand van jullie misschien?
In Moustey gestopt. Bijna 60km erop dus koffietijd voor mama. En opeens was daar Annebeth weer! Die had doorgefietst, klasse! We hadden haar kennelijk geïnspireerd met ons tempo. Dus zodoende samen aan de koffie en een welverdiende lunch.
In Moustey ook de steen gevonden met nog 1000 ! (wandel)kilometers naar Santiago. Toch leuk om te beseffen hoever we eigenlijk al zijn... maar ook wel een beetje eng!
Verder gefietst met Annebeth. De docent-eigenschappen merk je wel. Het doorvragen en je na laten denken. Niks mis mee! Want deze reis doet wel wat met je. Je komt jezelf tegen. Goed en slecht. En daar over praten, met de juiste vragen, dat was wel even lekker ook... de waarom van de reis ben ik nog niet achter. Maar wel weer een stukje geleerd over mezelf.
Met z'n drieën gingen we als een speer! Kennelijk heb ik een uithoudingsvermogen en conditie waar de studenten van de sporthogeschool (daar waar Anne doceert) nog aan kunnen tippen. Haha! Wie had dat gedacht! Ook voor mama een compliment. Zo kunnen doortrappen, respect. Maar voor Anne ook! Samen hebben we zo toch maar mooi Onesse-et-Laharie bereikt.... dat waren wel 108 km!!!
Aan het welverdiende bier bedenken waar de gîte zou kunnen staan. Zo groot is dit dorpje nou ook weer niet namelijk. Bleken we op het terras te zitten naast de gîte! Met de supermarkt er tegenover. Ideaal. Annebeth ging naar de camping, aan het einde van de weg.
Nu zojuist avondeten gekocht wat we dadelijk klaar gaan maken. Eerst even bijkomen en een lekkere douche.
108 km gefietst in 5.13 uur.... ja mensen dat is heel snel!! De zon scheen lekker, mijn benen zijn nu ook verkleurd :)
Voor Annebeth: bedankt voor vandaag! Het was erg gezellig om samen te fietsen. En zo allerlei records te verbreken! Hebben we samen mooi gedaan! We wensen je nog een ontzettend mooie camino en kijken uit naar je blogs. Liefs, Gezina en Myrthe
Overigens schieten jullie mooi op,grote klasse!!
Over de houten uitbouw:
Kritiek op de soms megalomane torenbouw bleef echter niet uit en bij sommige kerken werden bewust geen torens gebouwd. Dat was bijvoorbeeld het geval bij de kerken van bedelorden zoals franciscanen en dominicanen, die vanuit hun ideaal van nederigheid hoogstens een klein, houten torentje (dakruiter) op het kerkdak plaatsten. Ook na de middeleeuwen bleef de bouw van kerktorens sterk gelinkt aan de wens om identiteit en status uit te drukken (bv. de torens en koepels van sommige barokke kerken van de contrareformatie).