Dag 17: Onesse-et-laharie - Sorde-l'Abbaye
8 juni 2016 - Sorde-l'Abbaye, Frankrijk
Allereerst bedankt voor alle lieve en leuke reacties op ons blog! Via de blog zelf, facebook, de app, het maakt niet uit. We genieten hier zo van!!! En geeft ons weer een boost om aan de dag te beginnen. Dankjulliewel! Xx
Dan nu het verhaaltje van vandaag ;)
Kl....... geslapen. De afzuiger van de douche bleef de hele nacht draaien, en onze slaapkamer was daarnaast.
Maar om half zeven ging gewoon de wekker. En ons eigen ontbijt klaar gemaakt, mét een zacht gekookt eitje. Lekker!
Afscheid genomen van een looppelgrim die ook in de gîte sliel en op de fiets maar weer. Richting Dax, de laatste plaats van Les Landes en dat betekent ook dat het vlakke land voorbij zou zijn.
Maar eerst dus nog rechte wegen, veel productiebos met verschillende stadia van dennenbomen, ook veel maïs velden. De koeien hebben genoeg te eten komende winter.
Ik denk dat we ondertussen alle soorten koren, granen etc. hebben gezien. En wijn, dennenbomen en nu ook bananenbomen, dadelpalmen en cactussen.
Fietsen naar Dax ging soepeltjes. In Dax hebben we de McDonald's en de Carrefour bezocht. Verder zijn we de stad niet ingeweest, het was inmiddels 34 graden.
Daarna begon een bochtig weggetje wat ook gestaagd omhoog ging. 2,5 km met een stijgingspercentage van 6%. En dat is best heftig. In de verte zagen we de contouren van de Pyreneeën op doemen. En die zijn hoooooog!
Vlak na Peyrehorade heeft Myrthe nogmaals haar charmes in de strijd gegooid. Helaas nu zonder succes. De brug was zo kapot dat er geen fiets over heen kon. Dus 5 km om fietsen om daarna in Sorde-L'Abbaye aan te komen.
En buiten het bier kregen we ook een koud voetenbad! Verrukkelijk! Dat willen we voortaan thuis ook wanneer we thuis komen van het werken. Dus Ad en Tom, ga alvast maar een teiltje kopen. De vrijwilligster heeft ook onze voeten afgedroogd.
De vrijwilligster Christina is een hele aardige dame. Doet erg haar best op het Engels. Voorlopig is het beter dan mijn Frans. Wilde maar koken voor ons, maar we hadden zelf iets georganiseerd. Gelukkig was er nog een looppelgrim, daar kon ze wel voor koken. Wel gezamenlijk gegeten, dus een glas wijn bij het brood, lekker hoor.
Voor de maaltijd nog het dorpje in gegaan. Met een grote Benedictijnenabdij uit de Middeleeuwen. Privé rondleiding gehad. Hier was ook een pelgrimshospitaal, schijnbaar werd dat toen goed bezocht, zo rond 1100.
Wat nu met vluchtelingen soms gebeurt, gebeurde toen soms ook met de pelgrims: voor veel geld de mensen over de rivier de Gave d'Oloron over zetten. De veerman liet toen al overvolle bootjes omslaan, zodat de pelgrims verdronken en hij met hun spullen er vandoor kon gaan.
Inmiddels is het kwart voor tien. Statestiek en slapen :
Verbrande bovenbenen en kuiten, bruine onderarmen, rode konen en fietshandjes.
Ruim 85 km gefietst in 4.30 uur.
Wanneer jullie alle km bij elkaar optellen kom je op. ...........1499 kilometers!
Over wind hoor je ons niet, want dat wat er niet is, daar is ook niets over te schrijven.
Dan nu het verhaaltje van vandaag ;)
Kl....... geslapen. De afzuiger van de douche bleef de hele nacht draaien, en onze slaapkamer was daarnaast.
Maar om half zeven ging gewoon de wekker. En ons eigen ontbijt klaar gemaakt, mét een zacht gekookt eitje. Lekker!
Afscheid genomen van een looppelgrim die ook in de gîte sliel en op de fiets maar weer. Richting Dax, de laatste plaats van Les Landes en dat betekent ook dat het vlakke land voorbij zou zijn.
Maar eerst dus nog rechte wegen, veel productiebos met verschillende stadia van dennenbomen, ook veel maïs velden. De koeien hebben genoeg te eten komende winter.
Ik denk dat we ondertussen alle soorten koren, granen etc. hebben gezien. En wijn, dennenbomen en nu ook bananenbomen, dadelpalmen en cactussen.
Fietsen naar Dax ging soepeltjes. In Dax hebben we de McDonald's en de Carrefour bezocht. Verder zijn we de stad niet ingeweest, het was inmiddels 34 graden.
Daarna begon een bochtig weggetje wat ook gestaagd omhoog ging. 2,5 km met een stijgingspercentage van 6%. En dat is best heftig. In de verte zagen we de contouren van de Pyreneeën op doemen. En die zijn hoooooog!
Vlak na Peyrehorade heeft Myrthe nogmaals haar charmes in de strijd gegooid. Helaas nu zonder succes. De brug was zo kapot dat er geen fiets over heen kon. Dus 5 km om fietsen om daarna in Sorde-L'Abbaye aan te komen.
En buiten het bier kregen we ook een koud voetenbad! Verrukkelijk! Dat willen we voortaan thuis ook wanneer we thuis komen van het werken. Dus Ad en Tom, ga alvast maar een teiltje kopen. De vrijwilligster heeft ook onze voeten afgedroogd.
De vrijwilligster Christina is een hele aardige dame. Doet erg haar best op het Engels. Voorlopig is het beter dan mijn Frans. Wilde maar koken voor ons, maar we hadden zelf iets georganiseerd. Gelukkig was er nog een looppelgrim, daar kon ze wel voor koken. Wel gezamenlijk gegeten, dus een glas wijn bij het brood, lekker hoor.
Voor de maaltijd nog het dorpje in gegaan. Met een grote Benedictijnenabdij uit de Middeleeuwen. Privé rondleiding gehad. Hier was ook een pelgrimshospitaal, schijnbaar werd dat toen goed bezocht, zo rond 1100.
Wat nu met vluchtelingen soms gebeurt, gebeurde toen soms ook met de pelgrims: voor veel geld de mensen over de rivier de Gave d'Oloron over zetten. De veerman liet toen al overvolle bootjes omslaan, zodat de pelgrims verdronken en hij met hun spullen er vandoor kon gaan.
Inmiddels is het kwart voor tien. Statestiek en slapen :
Verbrande bovenbenen en kuiten, bruine onderarmen, rode konen en fietshandjes.
Ruim 85 km gefietst in 4.30 uur.
Wanneer jullie alle km bij elkaar optellen kom je op. ...........1499 kilometers!
Over wind hoor je ons niet, want dat wat er niet is, daar is ook niets over te schrijven.
Inmiddels antwoord van de Dienst monumenten over het houten aanhangesl op kerkje:
Monsieur, Je n'ai malheureusement pas le temps de faire des recherches approfondies pour répondre à votre question. Sans être spécialiste du sujet, je me demande s'il ne 'agit pas seulement d'une abri pour les cloches ou le mécanisme des cloches.
Je vous prie d'agréer l'expression de toute ma considération, E. Pénicaut.
Hij weet het dus ook niet, en heeft ook geen tijd (of zin) om het uit te zoeken (weer zo'n stomme buitenlander...) maar gokt dat het is om het mechaniek van de klokken te beschermen.
Laten we het daar op houden. Hou vol! veel pasta eten voor de Bergen!